نـــــه. . !
الــآن نــــه . . !
فعلـــاً دورتــــ شلوغــــه. . !
تنـهــآتـــ کـــ گذاشتنـــ ، یــآدـ من می اٌفتــی . .
اونوقتـــ دیگــه شرمنــدمــ . . .
چون احتمــآلــآً من تنهـــآ نیستمـــ . . .!!!

 

گُفتــــــــ : مَـــرآ فَــرآمــوش كُــטּ

اَمـــآ نَــدآنستـــــ ڪـﮧ اَصــلـاً اَرزش ِ بـﮧ یــآد مـــآنـدَטּ رآ نَــدآشتـــــــ [!]

ميـــ-ـــدونـے چرا بغـــ-ـــل كردن قشنـــ-ـــگﮧ


چوטּ طرف راســـ-ـــتت كـ-ـــﮧ قلب نيســـ-ـــت

هميـــ-ـــشـﮧ פֿـالـــ-ـــيـﮧ


وقتـــ-ـــے بغلـــ-ـــش ميـــ-ـــكنـے

قلـــღــــب اونـﮧ كـ-ـــﮧ پُـــ-ـــرش ميكنـــ-ـــﮧ...

 

�������� ����

 

اگه وقتی میخنده خوشگل تر میشه...

اگه لباساش خیلی بهش می اومدن

اگه صداش بی نظیره....

اگه خندیدنش محشره

اگه بهتون آرامش میده...

اگه میتونه غافلگیرتون کنه

اگه دوست دارین سربه سرش بذارید که بهتون بگه دیوونه

اگه بهش میگید رفتم که نرو گفتنش رو بشنوید

اگه ازش میپرسید دوستم داری تا قربون صدقه تون بره و بگه آره

اگه مهربونه... اگه ماهه... اگه خوبه.... اگه دست هاشو دوست دارید بهش بگید

 

بهش بگید قبل از اینکه دیر بشه ............!

 

�������� ����

به سلامتی سیگارم..،

که حداقل اینو میدونم،

قبل از خودم،

هیچ کس لباش بهش نخورده....

 

 

تنهایی ام را

با کسی قسمت نخواهم کرد

یک بار قسمت کردم

چندین برابر شد..........!

 

�������� ����

 

هـــیچ وقت خـــنده رو ترکـــ نکـــن ؛ چــــون هر کسی ممـــکنه عاشـ ـق خنده

 هات بشه .../.

 

 

حال آدم خراب پرسیدن ندارد

اما ...

دستانش گرفتن دارد.

 

فــــاصـله هـــرچقــــدر هــــم کــــم و کـــوچیـــک بـــــاشه ...

 بـــــازم بــــزرگـــه ؛ به دکمه اســـپــیـــس روی کیبــــوردت نگــــاه کــن ...!!!

مردم شهری که همه در آن می لنگند به کسی که راست راه می رود می خندند . . .

�������� ����

جایی نمانید که مجبور باشند شما را تحمل کنند،

 

جایی بروید که بودنتان را جشن بگیرند...

 

�������� ����

 

هلاک ما بود ..

در حد ما نبود

 

پاسش دادیم به شما ..

 

مبارکتون باشه!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

�������� ����

نه انتظار دارم كسي مرا خوشبخت كند

و

نه اجازه مي دهم كسي مرا بدبخت كند.

برهنه می آئیم
برهنه می بوسیم
برهنه می میریم
با این همه عریانی
هنوز قلب هیچکس پیدا نیست . . .

 

�������� ����

 

 

 

 

تولد انسان همانند روشن شدن کبریتی است

 

 

 

�������� ����

 

 

کهنه فروش تو کوچه مون داد میزد : کهنه میخریم ، وسایل شکسته و درب و داغون میخریم . . . بی اختیار فریاد زدم : قلب شکسته ای که روزگاری قیمت داشت هم میخری ؟ گفت : اگر برایت ارزش داشت ، به دست نا اهل و بی لیاقت نمی دادی تا آنرا  بشکند . . .

 

 

اشک زن دل  را می ســوزاند ولــی‌ اشــک مرد ، کــــوه را آبــــــ مـــی کـــــــند [!]

 

 

�������� ����

زندگی مثل یه پل قدیمیه

 

به این فكر نكن كه اگه تنها ازش بگذری دیرتر خراب میشه 

به این فكر كن اگه افتادی یكی باشه دستتو بگیره

�������� ����

 

 

 

 

 

 

 

داستان زیبای شاخه گل خشکیده ، اولین و بینظیر ترین داستانهای عاشقانه میباشد ، خواندنی و جذاب

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پیشنهاد میشود این داستان را بخوانید هرچند به کوتاهی داستانهای دیگر نیست اما از همه زیبا تر است

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

حتما چند دقیقه وقت خودتان را به خواندن این داستان قشنگ بگذارید و لذت ببرید

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

قد بالای 180، وزن متناسب ، زیبا ، جذاب و ...

 

 

 

 

 

 

این شرایط و خیلی از موارد نظیر آنها ، توقعات من برای انتخاب همسر آینده ام بودند.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

توقعاتی که بی کم و کاست همه ی آنها را حق مسلم خودم میدانستم .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چرا که خودم هم از زیبائی چیزی کم نداشتم و میخواستم به اصطلاح همسر آینده ام لا اقل از لحاظ ظاهری همپایه خودم باشد .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تصویری خیالی از آن مرد رویاهایم در گوشه ای از ذهنم حک کرده بودم ، همچون عکسی همه جا همراهم بود .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

تا اینکه دیدار محسن ، برادر مرجان – یکی از دوستان صمیمی ام به تصویر خیالم جان داد و آن را از قاب ذهنم بیرون کشید.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از این بهتر نمیشد. محسن همانی بود که میخواستم ( البته با کمی اغماض!) ولی خودش بود . همان قدر زیبا ،

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

با وقار ، قد بلند ، با شخصیت و ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

در همان نگاه اول چنان مجذوبش شدم که انگار سالها عاشقش بوده ام و وقتی فردای آن روز مرجان قصه ی دلدادگی محسن به من را تعریف کرد ، فهمیدم که این عشق یکطرفه نیست.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

وای که آن روز ها چقدر دنیا زیباتر شده بود . رویاهایم به حقیقت پیوسته بود و دنیای واقعی در نظرم خیال انگیز مینمود.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

به اندازه یی که گاهی وقت ها میترسیدم نکند همه ی اینها خواب باشد .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اما محسن از من مشتاق تر بود و به قدری در وصال مان عجله داشت که میخواست قبل از رفتن به سربازی به خواستگاری ام بیاید و با هم نامزد بشویم.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ولی پدرم با این تعجیل مخالفت کرد و موضوع به بعد از اتمام دوران خدمت محسن موکول شد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

محسن که به سربازی رفت ، پیوندمان محکم تر شد . چرا که داغ دوری ، آتش عشق را در وجودمان شعله ورتر کرده بود و اگر قبل از آن هفته یی یک بار با هم تماس داشتیم ، حالا هر روز محسن به من تلفن میکرد و مرتب برایم نامه مینوشت.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هر بار که به مرخصی می آمد آن قدر برایم سوغاتی می آورد که حتی مرجان هم حسودی اش میشد !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اما درست زمانی که چند روزی به پایان خدمت محسن نمانده بود و من از نزدیکی وصال مان در پوست خود نمیگنجیدم ، ناگهان حادثه یی ناگوار همه چیز را به هم ریخت .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

<< انفجار یک مین باز مانده از جنگ منجر به قطع یکی از پاهای محسن شد >>

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این خبر تلخ را مرجان برایم آورد همان کسی که اولین بار پیام آور عشق محسن بود .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

باورم نمیشد روزهای خوشی ام به این زودی به پایان رسیده باشند .چقدر زود آشیان آرزوهایم ویران شده بود و از همه مهمتر سوالاتی بود که مرا در برزخی وحشتناک گرفتار کرده بود . آیا من از شنیدن خبر معلولیت محسن برای خودش ناراحت بودم یا اینکه . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آیا محسن معلول ، هنوز هم میتوانست مرد رویاهایم باشد ؟ آیا او هنوز هم در حد و اندازه های من بود ؟!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

من که آن قدر ظاهر زیبای شوهر آینده ام برایم اهمیت داشت .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

محسن را که آوردند هنوز پاسخ سوالاتم را نیافته بودم و با خودم در کشمکش بودم .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

برای همین تا مدتها به ملاقاتش نرفتم تا اینکه مرجان به سراغم آمد .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

آن روز مرجان در میان اشک و آه ، از بی وفایی من نالید و از غم محسن گفت . از اینکه او بیشتر از معلولیتش ، ناراحت این است که چرا من ، به ملاقاتش نرفته ام .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مرجان از عشق محسن گفت از اینکه با وجود بی وفائی من ، هنوز هم دیوانه وار دوستم دارد و از هر کسی که به ملاقاتش می رود سراغم را میگیرد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هنگام خداحافظی ، مرجان بسته یی کادو پیچی شده جلویم گرفت و گفت:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این آخرین هدیه یی است که محسن قبل از مجروحیتش برایت تهیه کرده بود . دقیقا نمیدونم توش چیه اما هر چی هست ، محسن برای تهیه ی اون ، به منطقه ی مین گذاری شده رفته بود و . . . این هم که می بینی روی کادوش خون ریخته ، برای اینه که موقع زخمی شدن ، کادو دستش بوده و به خاطر علاقه ی به تو ، حاضر نشده بود اون رو از خودش دور کنه .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بعد نامه یی به من داد و گفت :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

این نامه رو محسن امروز برای تو نوشت و گفت که بهت بگم : (( نامه و هدیه رو با هم باز کنی ))

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مرجان رفت و ساعت ها آن کادوی خونین در دستم بود و مثل یک مجسمه به آن خیره مانده بودم .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جینی دختر کوچولوی زیبا و باهوش پنج ساله ای بود که یک روز همراه مادرش برای خرید به مغازه رفته بود، چشمش به یک گردن بند مروارید بدلی افتاد که قیمتش 5/2 دلار بود،چقدر دلش اون گردنبند رو می خواست.

 

 

 

 

 

 

 

پس پیش مادرش رفت و از مادرش خواهش کرد که اون گردن بند رو براش بخره .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مادرش گفت : خب! این گردنبند قشنگیه، اما قیمتش زیاده،اما بهت میگم که چکار می شه کرد! من این گردنبند رو برات می خرم اما شرط داره : " وقتی رسیدیم خونه، لیست یک سری از کارها که می تونی انجامشون بدی رو بهت می دم و با انجام اون کارها می تونی پول گردن بندت رو بپردازی و البته مادر بزرگت هم برای تولدت بهت چند دلار هدیه می ده و این می تونه کمکت کنه .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

جینی قبول کرد. او هر روز با جدیت کارهایی که بهش محول شده بود رو انجام می داد و مطمئن بود که مادربزرگش هم برای تولدش بهش پول هدیه می ده.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بزودی جینی همه کارها رو انجام داد و تونست بهای گردن بندش رو بپردازه. وای که چقدر اون گردن بند رو دوست داشت.همه جا اونو به گردنش می انداخت ؛ کودکستان، رختخواب، وقتی با مادرش برای کاری بیرون می رفت، تنها جایی که اون رو از گردنش باز می‌کرد تو حمام بود، چون مادرش گفته بود ممکنه رنگش خراب بشه!

 

 

 

 

 

پدر جینی او را خیلی دوست داشتنی داشت. هر شب که جینی به رختخواب می رفت، پدرش کنار تختش روی صندلی مخصوصش می نشست و داستان دلخواه جینی رو براش می خوند.

 

 

 

 

 

یک شب بعد از اینکه داستان تموم شد، پدرجینی گفت : - جینی ! تو منو دوست داری؟ - اوه، البته پدر! تو می دونی که عاشقتم. - پس اون گردن بند مرواریدت رو به من بده!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نه پدر، اون رو نه! اما می تونم  عروسک مورد علاقمو که سال پیش برای تولدم بهم هدیه دادی بهت بدم، اون عروسک قشنگیه ، می تونی تو مهمونی های چای دعوتش کنی، قبوله؟ - نه عزیزم، اشکالی نداره. پدر گونه هاش رو بوسید و نوازش کرد و گفت : "شب بخیر کوچولوی من."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

هفته بعد پدرش مجددا ً بعد از خوندن داستان ،از جینی پرسید: - جینی! تو منو دوست داری؟

 

 

 

 

 

اوه، البته پدر! تو می دونی که عاشقتم. - پس اون گردن بند مرواریدت رو به من بده! - نه پدر، گردن بندم رو نه، اما می تونم اسب کوچولو و صورتیم رو بهت بدم، اون موهاش خیلی نرمه و می تونی تو باغ باهاش گردش کنی، قبوله؟ - نه عزیزم، باشه ، اشکالی نداره! و دوباره گونه هاش رو بوسید و گفت : "خدا حفظت کنه دختر کوچولوی من، خوابهای خوب ببینی."

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

چند روز بعد ، وقتی پدر جینی اومد تا براش داستان بخونه، دید که جینی روی تخت نشسته و لباش داره می لرزه. جینی گفت : " پدر ، بیا اینجا." ، دستش رو به سمت پدرش برد، وقتی مشتش رو باز کرد گردن بندش اونجا بود و اون رو تو دست پدرش قل داد.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

پدر با یک دستش اون گردن بند بدلی رو گرفته بود و با دست دیگه اش، از جیبش یه جعبه ی مخمل آبی بسیار زیبا رو درآورد. داخل جعبه، یک گردن بند زیبا و اصل مروارید بود. پدرش در تمام این مدت اونو نگه داشته بود. او منتظر بود تا هر وقت جینی از اون گردن بند بدلی صرف نظر کرد ، اونوقت این گردن بند اصل و زیبا رو بهش هدیه بده!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خب! این مسأله دقیقا ً همون کاریه که خدا در مورد ما انجام می ده. او منتظر می مونه تا ما از چیزهای بی ارزش که تو زندگی بهشون چسبیدیم دست برداریم، تا اونوقت گنج واقعی اش رو به ما هدیه بده. به نظرت خدا مهربون نیست ؟! این مسأله باعث شد تا درباره چیزهایی که بهشون چسبیده بودم بیشتر فکر کنم. باعث شد ، یاد چیزهایی بیفتم که به ظاهر از دست داده بودم اما خدای بزرگ، به جای اونها ، هزار چیز بهتر رو به من داد. یاد مسائلی افتادم که یه زمانی محکم بهشون چسبیده بودم و حاضر نبودم رهاشون کنم، اما وقتی اونها رو خواسته یا ناخواسته رها کردم خداوند چیزی خیلی بهتر رو بهم داد که دنیام رو تغییر داد